تاثیر اجرای شیوه جنگل‌شناسی تک گزینی بر زادآوری در راشستان آمیخته (مطالعه موردی: طرح جنگل‌داری دکتر بهرام نیا)

برنامه ریزی به منظور استقرار زادآوری در جنگل در قالب شیوه‌های جنگل‌شناسی انجام می گیرد. یکی از شیوه‌های جنگل‌شناسی که بیشترین کاربرد و تطابق را با دیدگاه‌های جنگل‌شناسی نزدیک به طبیعت دارد، شیوه گزینشی است. این پژوهش با هدف بررسی اثر اجرای شیوه تک گزینی بر وضعیت زادآوری در یک جنگل راش آمیخته شرق هیرکانی انجام شد. به این منظور در توده‌هایی با ترکیب گونه‌ای راش، انجیلی و ممرز، 102 روشنه شامل 15 روشنه در توده بکر و 43 روشنه طبیعی و 44 روشنه مصنوعی نیز در توده مدیریت شده انتخاب شدند. سپس وضعیت زادآوری در هر روشنه در 5 میکروپلات یک مترمربعی مورد بررسی قرار گرفت. در هر میکروپلات ویژگی‌هایی از قبیل فراوانی، قطر یقه و وضعیت سلامت نهال‌ها ثبت گردید. نتایج نشان داد که نهال‌های گونه‌ی راش بیشترین فراوانی را در روشنه‌ها به خود اختصاص می دهند. پراکنش تعداد در طبقات قطری زادآوری بیشتر گونه‌ها حالت نمایی کاهنده داشت. بین سه نوع روشنه از نظر فراوانی تعداد در طبقات قطری گونه‌های مختلف هیچ گونه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش وسعت روشنه‌ها از تراکم زادآوری کاسته می‌شود. به لحاظ وضعیت سلامت زادآوری‌ها نیز بهترین وضعیت در روشنه‌های طبیعی واقع در توده‌های مدیریت شده و نامناسب‌ترین حالت نیز در روشنه‌های بکر مشاهده گردید. در مجموع با توجه به نتایج حاصل، می توان شیوه تک گزینی را شیوه‌ای مناسب برای این جنگل ارزیابی نمود که اجرای آن تغییرات معنی داری در وضعیت زادآوری توده‌های مدیریت شده نسبت به توده‌های بکر ایجاد نکرده است.